تاریخچه آسانسور

از بررسی معماری ساختمان ها در گذشته می توان فهمید که در گذشته توان ساخت ساختمان های بلند وجود داشته است ولی شاید دلیل اینکه چرا این کار چندان رواج نداشته وجود پله های بسیار بوده باشد این مشکل همچنان پابرجا بود تا اینکه یک مکانیک آمریکایی به نام الیشا اوتیس ایمنی را در بالابر با به کارگیری چرخی ضامن دار که در صورت پاره شدن طناب اندکی پس از سقوط بالابر را متوقف می کرد، فراهم کرد. این اختراع که در سال 1854 در نمایشگاهی در نیویورک پرده برداری شد، مقدمه ای برای کاربرد گسترده بالابر بود . ناصرالدین شاه در سفرنامه فرنگ خویش در تعریف و توصیف آسانسور می گوید: رفتیم به مریض خانه سنت توماس ... از مرتبه های زیر اسبابی دارند که ناخوش را روی تخت گذاشته از توی اتاق زیر می کشند به مرتبه بالا می برند، بسیار تماشا داشت که ناخوش حرکت نکند.

آسانسور وسیله ای است الکترومکانیکی ، در ابتدای اختراع آسانسور به شکل امروزی بیشتر قطعات و لوازم آسانسورها مکانیکی و الکتریکی بود ولی با پیشرفت علوم در حوزه الکترونیک و نیمه هادیها و همچنین ورود حوزه علوم هوش مصنوعی به صنعت این وسیله نیز تکامل یافت و به عنوان یک وسیله کاملا کاربردی با حوزه سطح دسترسی کاملا گسترده در بین جوامع شهری قرار گرفت . در طراحی آسانسور علومی همچون مکانیک ، برق و الکترونیک ، معماری و صنایع مورد استفاده است.به همین علت هیچگاه یک متخصص به تنهایی قادر نخواهد بود که یک آسانسور را به تنهایی و با تکیه بر یکی از شاخه های علوم طراحی نماید.